Του Κ. Α. Ναυπλιώτη
Οι περισσότεροι θα θυμόμαστε από τα μαθητικά μας ακόμα χρόνια τον “Μύθο του Σισύφου” του Καμύ, που ουσιαστικά μάς λέει πως: ό,τι κι αν κάνει ο άνθρωπος στη ζωή του, δεν έχει απολύτως κανένα σκοπό. Γιατί ο άνθρωπος “παλινδρομεί” μεταξύ έλλειψης τού σκοπού και της ανθρώπινης μοίρας, πράγμα που προκαλεί αφόρητο άγχος μεταφυσικής υφής.
Ωστόσο η μεγάλη κρίση τής εποχής μας είναι, η έλλειψη επικοινωνίας, η συμβατικότητα και εν τέλει η αποξένωση. Είναι φανερό πως η σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία δεν εξαλείφει το αίσθημα της μοναξιάς, της αλλοτρίωσης, της φθοράς, της επιθετικότητας του εγωισμού, της βίας…, αλλά παρά την “τεχνολογική επανάσταση” η οποία έφερε την “κοινωνία της αφθονίας”, αυτή αντί να λειτουργήσει ως δώρο και ευλογία για τον άνθρωπο, αφού θα τον είχε απαλλάξει από βάναυσες και χειρονακτικές εργασίες, καταντάει να ‘ναι εφιάλτης γι αυτόν, μιά και σε πολλούς κλάδους της παραγωγής πετάει στο δρόμο και στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους. Η κατάληξη αυτή είναι φανερό πως δεν αποβλέπει πουθενά αλλού παρά μόνο στο κέρδος. Αυτό προωθείται μέσω της οικονομίας της αγοράς των δημοσίων σχέσεων καθώς και της διαφήμισης η οποία καθιστά άχρηστα αντικείμενα σε…αναγκαία! Έτσι, επικρατεί η λογική του παραλόγου η οποία δεν αρνείται τη “λογική” της αγοράς, αλλά την ανθρώπινη λογική ως βασικό πυρήνα μιας καλύτερης ανθρώπινης κοινωνίας. Και μιά εποχή σαν τη δική μας που είτε εσκεμμένα είτε ασύνειδα, στηρίζεται στον παραλογισμό και στην παράνοια, είναι αδύνατο να μην επιδρά στη δομή κάθε πολιτισμού. Σε μια τέτοια εποχή όλα γίνονται εμπόρευμα και αντικείμενο της αγοράς που οδηγεί στη ζοφερή εικόνα της πνευματικής ανυπαρξίας στη σύγχρονη “καταναλωτική κοινωνία” η οποία σαν τη μυθική Κίρκη μεταβάλλει τους ανθρώπους σε γουρούνια με τη δυνατότητα τού δέκτη και αποδέκτη και όχι του συμμέτοχου και δημιουργού. Και αυτό γιατί:
“Σκυλοκοίτες και νεκρόσιτοι και ερεβομανείς
κοπροκρατούν το μέλλον.
Οδυσσέας Ελύτης “Το Άξιον Εστί” – Ποίηση Ίκαρος Αθ. 2002
knafpl@hotmail.com
